Dziś, chcemy przedstawić dwóch ostatnich, niestety nieżyjących, mieszkańców naszego miasta wpisanych do tegorocznej „Księgi zasłużonych dla miasta Trzcianki” – pana Ferdynanda Dziedzica oraz pana Wiktora Stachowiaka.
Ferdynand Dziedzic
Urodził się w 1934 r. w Zbarażu, a po wojnie w 1946 r. wraz z rodziną osiedlił się w powiecie szprotawskim na terenie Ziem Odzyskanych. Po zdanej w Liceum Ogólnokształcącym w Żarach maturze rozpoczął studia w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Opolu, którą ukończył, uzyskując tytuł magistra fizyki. Pracę nauczycielską podjął w 1957 r. w Liceum Pedagogicznym w Trzciance. Następnie pracował w Technikum Samochodowym (1969–1975) oraz Liceum Ogólnokształcącym (1975–1977). Ostatnie dziesięć lat kariery zawodowej (1977–1987) poświęcił na pracę jako organizator i dyrektor Poradni Wychowawczo-Zawodowej w Trzciance.
Ferdynand Dziedzic był jednak przede wszystkim znany jako doskonały szachista. Odnosił wiele sukcesów zarówno w kraju, jak i za granicą, a swoją pasję przekazywał dalej, prowadząc zajęcia szachowe w Młodzieżowym Domu Kultury. Był inicjatorem i organizatorem Memoriału Szachowego im. Ireny Krawiec. Ponadto był redaktorem i wydawcą biuletynu „Postęp Pedagogiczny w Powiecie Trzcianeckim”, a także działał w strukturach Związku Nauczycielstwa Polskiego. Angażował się w działalność społeczną i kulturalną chociażby jako członek Towarzystwa Kultury Świeckiej oraz Towarzystwa Wiedzy Powszechnej (gdzie przez dziesięć lat był prezesem).
W ciągu swojego życia zdobył wiele nagród oraz został wyróżniony wieloma odznaczeniami, jednak jego wielki szachowy dorobek najlepiej podkreśla odbywający się w Trzciance międzynarodowy memoriał jego imienia, który jest jedną z największych jednodniowych imprez szachowych w Polsce.
Zmarł 29 września 2010 r.
Wiktor Stachowiak
Urodził się w 1889 r. w Marten (obecnie dzielnica Dortmundu) w Westfalii. Na początku XX w. jego rodzina powróciła do Wielkopolski do Poznania. Maturę zdał w Berlinie, studiował w Berlinie i Lozannie. W 1913 r. należał do Związku Strzeleckiego w Krakowie. Od roku 1914 służył w Legionach Polskich. W latach 1916–1919 mieszkał w Zurychu, gdzie uruchomił produkcję papierosów. Do kraju wrócił w 1920 r., początkowo zamieszkał w Łodzi, od roku 1922 w Poznaniu. W latach 1924–1925 był wydawcą programowo opozycyjnej w stosunku do Narodowej Demokracji gazety „Głos Poznański”. Od połowy lat 20. wędrował po wielkopolskich dworach i pałacach, pracując jako konserwator tkanin. Od 1928 r. był członkiem poznańskiego oddziału Związku Legionistów Polskich, w roku 1932 otrzymał Krzyż Legionowy. W latach II wojny światowej wysiedlony do Krakowa, gdzie pracował m.in. jako urzędnik.
Od marca 1945 r. mieszkał w Trzciance. Do końca 1948 r. pracował w Państwowym Urzędzie Repatriacyjnym, potem przez rok jako pomocnik w sklepie, następnie w biurze ewidencji ludności, najpierw w Prezydium Miejskiej Rady Narodowej a następnie Komendzie Powiatowej Milicji Obywatelskiej. Od 1960 r. kustosz Muzeum Regionalnego w Trzciance. W 1958 r. odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi.
Od początku pobytu w Trzciance każdą wolną chwilę przeznaczał na zbieranie dokumentów i wiadomości o polskiej przeszłości Trzcianki, najpierw wśród ludności autochtonicznej, potem w archiwach i bibliotekach, także za granicą. Gromadził przedmioty dokumentujące dzieje miasta i regionu, częściowo scalając rozproszone zbiory przedwojennego muzeum. Swoją kolekcję podarował utworzonemu w 1958 r. Muzeum Regionalnemu w Trzciance. Popularyzator wiedzy o regionie. Autor kilkudziesięciu niepublikowanych opracowań i przyczynków do dziejów Trzcianki i regionu. Od 1963 r. członek poznańskiego oddziału Polskiego Towarzystwa Archeologicznego. W 1964 r. w uznaniu jego zasług jako rzeczywistego twórcy Muzeum Regionalnego w Trzciance nadano tej instytucji imię Wiktora Stachowiaka.
Zmarł 5 kwietnia 1964 r.
