Płynie Noteć w pradolinie i do Warty bieży,
na jej prawym brzegu piękna Biała leży…
Na wystawie możemy zobaczyć Białą z lat 1931-1980 jest to zbiór urokliwych zdjęć przedstawiających miejsca, których już nie ma albo które zmieniły się nie do poznania. Są jej mieszkańcy, część z nich bez problemu rozpoznacie na fotografiach.
Te najstarsze zdjęcia pochodzą z albumu znajdującego się w zbiorach naszego muzeum, fotograf nie jest nam znany, ale bez wątpienia potrafił uchwycić to co najważniejsze. Wśród nich zdjęcie przez autora nazwane z rezydencji Biała przedstawiające miejsce wypoczynku dla matek Ewangelickiej Samopomocy Kobiet, szkołę gospodarowania domowego czy przygraniczny Uniwersytet Ludowy z jego wnętrzem gdzie (co ciekawe) pokoje dla uczniów są nazwane miastami z obszarów oderwanych od Niemiec. Poza tym możemy zobaczyć urząd pocztowy i wóz, który trzy razy w ciągu dnia jeździł do Trzcianki. Są budynki celne, gdzie rezydowali czterej urzędnicy wraz z rodzinami (był to częsty widok wzdłuż granicy).
Późniejsze fotografie prezentowane na wystawie są zasługą mrówczej pracy miłośniczki regionu Haliny Burdzy, która jako mieszkanka wsi doskonale wie z kim rozmawiać o historii.
Osobne podziękowania należą się sołtys Annie Boch, która zaangażowała się w organizację ale co najważniejsze znalazła środki na jej realizację.
Zapraszamy do Białej nie tylko dawnych mieszkańców wsi, ale również tych nowych, którzy dopiero się tu wybudowali. Trudno nie zauważyć jak wieś rozwija się pod kontem mieszkaniowym, tym bardziej warto zobaczyć historię ludzi i miejsca, w którym rozpoczyna się nowe życie.
