W końcu minionego roku zbiory Muzeum Ziemi Nadnoteckiej zostały wzbogacone o nowe wartościowe obiekty. Ciekawsze chcemy tu zaprezentować. Zaczniemy od przedwojennej karty pocztowej z widokiem kamienicy stojącej przy Bahnhofstrasse 32 (ob. ul. Sikorskiego, budynek nieistniejący), na wysokości skrzyżowania z Bismarckstrasse (ob. ul. Kościuszki).
Karta pocztowa (obieg datowany w 1912 roku) pokazuje jedną z bardziej okazałych kamienic dawnej Trzcianki. Dom zbudował w 1905 roku trzcianecki księgarz Franz Weymann, wykonawcą była firma budowlana Alberta Wittstocka. Budynek był trzykondygnacyjny (ściana frontowa miała nieco ponad 23 m szerokości, wysokość całkowita 11 m), dach kryty papą. Z tyłu, od podwórza do kamienicy przylegała oficyna boczna i spichlerz. W 1914 roku w głębi działki dobudowano jeszcze jeden piętrowy budynek gospodarczy. Na parterze budynku głównego od frontu były sklepy i lokale usługowe, w głębi pokoje i kuchnia, na piętrach mieszkania. W oficynie bocznej na parterze był warsztat, kuchnia, pralnia i suszarnia oraz sypialnia, na piętrze łazienka z klozetem, pokój i kuchnia. W latach trzydziestych również spichlerz przerobiono na mieszkania. Załączony plan sytuacyjny pokazuje sposób zabudowania nieruchomości, cała zabudowa jest też dobrze widoczna na niektórych zdjęciach tego fragmentu miasta. Przynajmniej od 1919 roku właścicielem nieruchomości był Reinhold Hübner, a po nim Georg Dahlke (od końca lat trzydziestych).
Przez cały ten czas w budynku funkcjonowała firma księgarska i introligatornia, choć zmieniali się jej właściciele. Franz Weymann był wydawcą trzcianeckich kart pocztowych co najmniej od lat dziewięćdziesiątych XIX wieku (w zbiorach MZN najstarsza sygnowana przez niego karta pocztowa pochodzi z obiegu w roku 1899). Przy Bahnhofstrasse 32 prowadził księgarnię i introligatornię do początku drugiego dziesięciolecia XX wieku. Już w marcu 1914 roku w aktach budowlanych jako właścicielka nieruchomości występuje „wdowa” Marta Weymann, jednak karty pocztowe sygnowane przez firmę Weymanna były w obiegu jeszcze w 1915 roku. Jeszcze w trakcie pierwszej wojny światowej firmę przejął Reinhold Hübner, jak o tym świadczy adres wydawniczy na karcie pocztowej z obiegiem datowanym w roku 1917 (w zbiorach MZN). Jak zaznaczono wyżej, przynajmniej od 1919 roku był on właścicielem nieruchomości. Hübner poszerzył działalność firmy, prowadził drukarnię, księgarnię, sklep z artykułami papierniczymi i artystycznymi, introligatornię, oprawę obrazów, fabrykę wyrobów tekturowych. Był jednym z aktywniejszych wydawców trzcianeckich kart pocztowych. Prowadził swoją firmę jeszcze na początku lat trzydziestych i choć sygnowane przez niego karty pocztowe były w obiegu jeszcze w 1938 roku, to już od 1934 roku w obiegu były karty sygnowane przez firmę Spadkobiercy Reinholda Hübnera. Jej właścicielem był Konrad (Conrad) Kretschmann, którego karty pocztowe były w obiegu do lat czterdziestych. W 1935 roku Kretschmann zamontował na budynku podświetlaną reklamę firmy Pelikan.
Po wybudowaniu kamienicy od początku w jej środkowej części sklep z artykułami żelaznymi – sprzętem i narzędziami dla domu i kuchni prowadził Hermann Sack, zaś w lokalu z lewej zakład fryzjerski miał Paul Kelm (mieszkał w sąsiedniej kamienicy, przy Bahnhofstrasse 33). Warto zauważyć, że przynajmniej w pewnym czasie na ścianie budynku na wysokości wejścia do księgarni wisiał szyld z napisem: Cigaren & Cigaretten (taki sam napis był na tablicy przy wejściu do zakładu Kelma), co świadczy, że w kamienicy prowadzono sprzedaż wyrobów tytoniowych, ważnej branży w gospodarce przedwojennej Trzcianki.
W latach dwudziestych poza właścicielem w kamienicy i oficynie mieszkało dziewięcioro lokatorów, w tym cztery wdowy (jedną z nich była Marta Weymann, wdowa po Franzu Weymannie), radca sądowy, dwóch kupców (Ernst i Hermann Sack), stolarz i jedna służąca.
Budynek uległ zniszczeniu w czasie walk o Trzciankę w styczniu 1945 roku.
